Als ontbijt eet ik bruine boterhammen met pindakaas en een groene appel. Natuurlijk hou ik van eten -ben ook flink aangekomen de laatste jaren, maar ik ben geen luxe eter. Ik ben het meest verrast door ‘gewone’ producten die je al kent en die top zijn bereid. Onze horecamanier past bij de architectuur van de oude Houtloods, die we in 2014 met architecten Thomas Bedaux en Joyce Verstijnen transformeerden tot restaurant. Het is een aangename plek. Het pand is net zo belangrijk als het eten, je moet je in een andere wereld wanen.
We kochten ook twee sfeervolle, oude treinstellen uit 1930 en plaatsten ze op de rails voor de Houtloods. De ene is een Belgische met romantische coupées en een zogenaamde ‘Blokkendoos’ die hier op d’n Atteljee nog in onderhoud is geweest. In eetbar De Wagon trekken we een ander, jeugdiger publiek, dat is een goede aanvulling op de Houtloods.
We combineren een hoog gastvrijheidsniveau met kleine gerechten, die kunstig zijn opgemaakt. Groente is onze basis, daar moesten mensen echt aan wennen. We willen niet decadent zijn, met het accent op etiquette. We verwelkomen gasten op slippers, maar ook zakenmensen in driedelig pak. Je kunt hier uren doen over je vijfgangen diner, maar ook een snel gerecht eten.
Er zit zoveel passie over wijn en eten in ons team. De parttimers en fulltimers kunnen hetzelfde: mensen tot in de puntjes verzorgen. In de bediening moet je je klanten ‘lezen’: een verliefd stelletje heeft genoeg aan zichzelf en geef je rust, een groepje wandelaars vertel je over de geschiedenis van het pand en de omgeving.
We zijn toekomstbestendig. Met de verdere ontwikkeling van de Spoorzone en de geplande hoogbouw, zijn we een culinaire oase, stevig op de grond.
© 2024 Gerdien Wolthaus Paauw |