Alles wat we nu nieuw bouwen in de Spoorzone staat er voor de komende 150 jaar. Daarom is het belangrijk dat gebouwen zich fundamenteel in het gebied kunnen verankeren, en passen binnen het weefsel van de stad. Bij alles wat je doet, moet je je afvragen of het verrijkt, bruuskeert, bijdraagt aan schoonheid of waardeloosheid.
In 2011 heeft de Gemeente Tilburg de Spoorzone (12,9 ha) voor 66,9 miljoen euro gekocht van de NS, onder de voorwaarde een ‘goede huisvader’ te zijn en waarde toe te kennen aan het complex van gebouwen van de werkplaatsen. Na een tender zijn vanaf 2011 SDK Vastgoed en VolkerWessels partners in de gebiedsontwikkeling.
In de periode tussen 2011 en heden zijn diverse varianten ontwikkeld voor het gebied. Het Koersdocument uit 2019 is daarvan het uiteindelijke formele resultaat. Niettemin moet je steeds nieuwe analyses blijven maken. Alleen dan blijft stedenbouw leidend en niet de markt of mooimakerij in architectuur.
Van meet af aan is ons uitgangspunt geweest: we breken niet af als het niet nodig is. In plaats van de hallen 76+79 te slopen, maakte architect Ingrid van der Heijden er doorgangen in. Zo ontstond een samenhangend ontwerp voor de fietsroute van de WillemII-straat, via de WillemII-Passage naar de Lange Nieuwstraat. De stad reageerde geweldig, we hadden er meteen duizenden kameraadjes bij. De Spoorzone werd omarmd.
Het Centraal Station met het markante kroepoek-dak bepaalt de hiërarchie van het OV-knooppunt op de Spoorlaan. In dezelfde geest zijn het busstation en de glazen fietsenstallingen ontworpen door cepezed, met een lichtplan van Iris Dijkstra. De openbare ruimte is ingericht door landschapsarchitect Paul Achterberg. We maakten optimaal gebruik van elkaars disciplines. Als het dan zo goed lukt, is dat het grootste geschenk wat je als stad kunt krijgen.
© 2024 Gerdien Wolthaus Paauw |