Gerdien Wolthaus Paauw

Fotografisch kunstenaar

Fotografeerde van 2013-2020 mensen en locaties in de Spoorzone voor het autonome kunstproject Spoortocht 013.

“In 2011 las ik in de krant dat de verhuizing van NedTrain uit de Spoorzone nu echt ophanden was. Ik besefte dat dit een historisch moment was: de NS-werkplaats en de mensen die er werkten zouden binnenkort voorgoed uit de binnenstad verdwijnen.

Na enkele vergeefse pogingen om sponsors te vinden, begon ik gewoon te fotograferen. Met toestemming van NedTrain, dat wel. Ik meldde me, kreeg veiligheidsschoenen, -helm en -hes en ging aan het werk. Vele uren bracht ik op het terrein door om de spoorwegmannen en de hallen waarin ze werkten te fotograferen.

Dat leverde 14 portretten op, die tentoongesteld werden tijdens de eerste Brabantse Erfgoed Biënnale in 2012 in het Deprez Gebouw. Toenmalig wethouder Marieke Moorman opende de expositie. Aangemoedigd door haar enthousiasme stelde ik voor de transformatie van het gebied vast te leggen. Ze antwoordde: ‘Prima, schrijf maar een plan en maak een afspraak.’

Zo begon het autonome kunstproject Spoortocht 013. Ik portretteerde en interviewde mensen die een relatie hadden met het gebied. Daarnaast maakte ik elk jaar een foto vanaf steeds dezelfde twaalf GPS-posities. Het was niet altijd eenvoudig om de juiste plek terug te vinden om mijn statief en keukentrapje neer te zetten. Ook koos ik niet steeds dezelfde datum, maar haakte aan bij de actualiteit of bijzondere weersomstandigheden.

Als ik terugdenk aan het eerste jaar voel ik weer de opwinding. Tilburg kreeg er een stuk binnenstad bij en alles was mogelijk! Dat gevoel veranderde naarmate de bebouwing dichter werd. Ik begrijp dat dit nodig is om de gebiedsontwikkeling betaalbaar te houden, maar we hebben ook ademruimte nodig! Daarom wil ik een pleidooi houden voor meer groen, lege veldjes, voor rafelrandjes, achteloze plekken. Zo blijft een stad verrassen. Net zoals ik op een mistige ochtend verwonderd raakte door het licht om de Stadsheer.”

Portret: © Alessandra Mignardi

Terug naar verhalen